پژوهشگران دانشگاه تربيت مدرس موفق به سنتز آزمايشگاهي نانوکامپوزيت‌هاي هوشمند بر پايه پليمر حافظه شکلي شدند.

 مهندس ساينا رضانژاد، دانش‌آموخته مهندسي پليمر دانشگاه تربيت مدرس و مجري طرح خاطرنشان كرد: پليمرهاي حافظه شکلي از جمله مواد هوشمندي مي‌باشند که توجه‌ بسياري را به خود جلب كرده‌اند. در اين مواد اثر حافظه شکلي يا بازگشت از شکل موقت به شکل دائمي موجب بروز انرژي مي‌شود كه از اين انرژي مي‌توان در ساخت محرک‌ها و ابزارهاي پزشکي استفاده کرد.

وي تصريح كرد: بيشتر پليمرهاي حافظه شکلي، داراي مدول پايين و در نتيجه نيروي بازيابي اندکي در مقايسه با آلياژها و سراميک‌هاي حافظه شکلي هستند و در صورتي که در مسير بازيابي خود با محدوديت مواجه شوند نيروهاي بازيابي اندکي را نشان مي‌دهند. درصدهاي اندک تقويت کننده‌هاي نانومتري ( 5 تا 10 درصد) تغييرات بارزي در خواص مکانيکي پليمرهاي حافظه شکل ايجاد كرده و اين مشکل را برطرف مي‌كنند.

رضانژاد كه در پروژه کارشناسي ارشد خود ضمن تحقيق و بررسي بر روي نانوکامپوزيت‌هاي هوشمند بر پايه پليمر حافظه شکلي، تاثير افزودن نانوذرات خاک رس را بر تقويت خواص فيزيکي و مکانيکي، به ويژه نيروي بازيابي شکلي پلي اتيلن شبکه‌يي مورد بررسي قرار داده است، افزود: در اين پژوهش ابتدا به بررسي کمي و عددي رفتار حافظه شکلي به صورت کششي بر روي يک نوار باريک پرداخته شده و در مرحله بعد با مدل سازي، نتايج به صورت کيفي تحليل شده‌اند.

يافته‌ها حاکي از آنست که نانو کامپوزيت‌ ساخته شده داراي ساختاري ميان لايه‌يي بوده و افزودن نانوذرات خاک رس افزايش چشمگيري در مدول و نيروي بازيابي ماتريس پليمري ايجاد مي‌كند.

رضانژاد در عين حال، کمبود دستگاه Tensile (دستگاه کشش با محفظه گرم کننده) و دستگاه DMA پيشرفته را عمده‌ترين مشکل خود در اين پروژه عنوان کردند.

به گزارش ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، جزئيات تحقيقات اين پايان‌نامه كه با راهنمايي دکتر کوکبي انجام شده در مجله Polymer منتشر شده است.